- in de spotlights -
Hierbij moet ik (John Fischer) opmerken, dat de omschrijving van de eerste jaren komt van verhalen van leden binnen onze vereniging en dat ik vanaf 2008 uit ervaring kan vertellen.
Maar voor u geldt dit, als trouwe “Kom Es Kieken” bezoeker van dit blokje van onze website, als een feest van herkenning. Naast de omschrijving van het verhaal en de ervaringen tijdens de uitvoeringen heb ik ook anekdotes geschreven die te maken hebben met het decor en de rekwisieten.
2000 - Bernard van Patent ( vanuit Fanfare).
Dit stuk is destijds opgevoerd naar aanleiding van het gouden jubileum van de fanfare met als titel “Een Onbezonnen Kus”. Een toepasselijk geschreven en gekozen stuk voor Varsselder-Veldhunten. Met een dertigtal acteurs en onder de regie van Jan Hesseling begon men ijverig om er iets moois van te maken. En dat werd het ook . Op 4 en 5 november in het jaar 2000 vond de uitvoering plaats in de Smeltkroes met in het totaal een 700 bezoekers.
Uitvoeringen Kom Es Kieken:
Ondanks de zeer aantrekkelijke advertentie, komt geen enkel echtpaar zich aanbieden op het kasteel van baron en barones Delataille. Het kasteel kan immers naast de butler, de secretaresse, het keukenpersoneel en de tuinjongen best nog een echtpaar te werk stellen.
Als regelmatige bezoekster van allerlei antiekbeurzen en openbare verkopen gaat de aandacht van madame de barones haast uitsluitend naar antiek uit de jaren 1800. Haar nicht Louise heeft dezelfde passie. Beiden zijn nu hopeloos verliefd op een beeld, een levensgroot beeld van een man. De bezetenheid, maar vooral de bezitsdrang van madame de barones brengt haar ertoe een enorm bedrag neer te tellen voor haar kunstschat.
Dat de baron reeds een hele tijd "de man van haar dromen" niet meer is, heeft wellicht te maken met zijn zonderling gedrag. En toeval of niet...maar de echtgenoot van Louise kan zich zo moeilijk wakker houden. De dag dat het beeld thuisgebracht wordt, bieden Eduard en Josefien hun diensten aan. Krijgen zij een job of blijven zij op den dop?
Moeder Geerdink, net weduwe geworden, heeft drie kinderen. Haar ongetrouwde dochter Ans, een maatschappelijk werkster, haar oudste zoon Harm, getrouwd met Margriet die verpleegd wordt in een inrichting en alleen de weekenden thuis is, en Sander, haar jongste zoon, ooit veroordeeld voor een dodelijk verkeersdelict,en getrouwd met Ina, een slaafse en onderdanige vrouw. Na de begrafenis van zijn vader weet Sander tachtigduizend gulden van zijn moeder los te peuteren. Dit geld is betaald door de gemeente voor hun grond voor de aanleg van de snelweg. Het geld, bestemd voor zijn beide kinderen, wil hij gebruiken om voor zichzelf te beginnen. Als Ina op een avond haar toevlucht zoekt in het huis van haar zwager Harm, omdat Sander haar weer heeft mishandeld, slaat tussen hen beiden weer dezelfde vlam over die achttien jaar geleden leidde tot een heimelijke verhouding. Waar dit allemaal toe kan leiden, en welk groot geheim Ina achttien jaar lang met zich mee heeft moeten dragen, wordt aan het eind van het stuk allemaal duidelijk. Een stuk zonder happy end, maar dat door zijn vele herkenbare situaties een diepe indruk zal achterlaten. Een uitdaging voor iedere toneelvereniging die eens iets anders dan komedie wil spelen.
2005 - Niet meer en niet minder
2006 - Dingen van de dag
Het stuk speelt zich af in het cafeetje van tante Sjaan.
Samen woont ze daar met Marleen, een buurmeisje waarvoor ze gezorgd heeft vanaf dat het een jaar was. Marleens moeder stierf. Haar vader ging er vandoor en liet nooit meer iets van zich horen. Zelf is Sjaan nooit getrouwd geweest. De jongen waar ze vroeger van hield liet haar in de steek, waar ze eigenlijk nooit goed overheen kwam. Toch probeert Barend de Zeeman (haar vroegere vrijer) het nog altijd weer goed te maken als hij aan wal is. Verder gebeuren er dingen: gewone dingen die overal en altijd gebeuren. Bedrog, ondankbaarheid, berouw en liefde. De heel gewone dingen van de dag.
2007 - Een bakje troost
2008 - Vrömd volk op het erf
27 - 28 maar 2010
2011 - De martelgang van kromme Lindert
2 & 3 April 2011
NAASTENLIEFDE EN OUDE BESSEN
Een zeer vermakelijk stuk met verassende spannende scenes, hilariteit, maar vooral veel humor.
In het tot theater omgebouwde gezellige Dorpshuus hebben bij de drie voorstellingen hebben meer dan 400 mensen genoten van het meeslepende verhaal. De voorstelling was een lust voor oor en oog, heel goed en enthousiast gespeeld door de professioneel getransformeerde cast in een indrukwekkend decor, tot in kleine details afgewerkt. Een stukje vakwerk van de inspirerende regisseur Richard Klompenhouwer (weer terug van weggeweest) en de hele crew, inclusief de vrijwilligers. De perfect geprogrammeerde lichteffecten maakten het gehele plaatje af. Dat alles maakte het verschil, ook daarom staat Kom Es Kieken altijd voor kwaliteit! Het totaal verdient dan ook dikke vette pluim! CHAPEAU!
De moordlustige komedie, gebaseerd op een Amerikaanse film uit de jaren ’40 van de vorige eeuw, speelde zich af in de statige villa van de familie Brouwer. De bewoners, twee goedwillende “lieve” oude dametjes, de zusters Emmy en Martha, toonden op een wel heel speciale manier hun naastenliefde aan alleenstaande mannen om ze verlossen van hun eenzaamheid. Ze probeerden elke keer weer hun kans te grijpen, bijvoorbeeld zoals die zich voordeed toen Meneer Gips aanbelde en om een kamer te huren. Toen hun neef Johan na jaren en bijna onherkenbaar plotsklaps weer ten tonele verscheen met zijn vriend Dokter Hermann Einstein, de plastische chirurg , werd de sfeer in huize Brouwer er niet beter op. Zeker toen ze erachter kwamen dat hij nog een (koude) verrassing had meegenomen. De romance tussen neef Martin, de toneelcriticus en Heleen, de dochter van de dominee, had er zwaar onder te lijden.
De hele situatie leverde spannende en verassende momenten op, ook omdat aan het licht kwam dat de warrige neef Teddy (hij dacht dat hij President van de Verenigde Staten was….) wel een hele aparte hobby had in de kelder met het graven van het Panama Kanaal……Daarom moest hij, volgens de politie, die dacht dat het maar verzonnen was, worden opgeborgen in Sanatorium Blijendal.
De lieve Brigadier Bloem en de behoorlijk “vrouwonvriendelijke” Adjudant Roelofs wilden het kolderverhaal wat de ronde deed over “dertien lijken in de kelder” snel uit de wereld helpen. Dit moest vlug en grondig worden opgelost, dus liet Roelofs neef Johan kennis maken met zijn politieknuppel. Roelofs wilde het varkentje gauw wassen, want “ik heb wel wat beters te doen,” bulderde hij.
Uiteindelijk kwam het voor de gastvrije dames Martha en Emmy toch nog goed met een, niet voor iedereen, “happy end”, toen Directeur Zielstra van Sanatorium Blijendal, toevallig ook een alleenstaande man, op bezoek kwam. Hij dronk gezellig met de dames zijn (laatste…..) glas, zelfgemaakte, vlierbessenwijn. Proost!
In de gezellig ingerichte foyer, met een doorlopende diaserie van historische voorstellingen, werd er, onder het genot van een glaasje bier, fris of vlierbessenwijn (!) nog een hele poos gezellig nagepraat met de acteurs.
Het bleef nog lang onrustig in Varsselder/Veldhunten en omstreken......
(Kijk op: https://myalbum.com/album/6lhiPs1M241C of op deze site bij "Foto's" voor de prachtige fotoreportage)
Rolverdeling:
Martha Brouwer Petra Reulink
Emmy Brouwer Monique Hartjes
Martin Brouwer Bob Zweers
Teddy Brouwer Jordy Frazer
Johan Brouwer Ferenc Schepers
Dokter Einstein Ino Zweers
Dominee Schaapman Frans Schepers
Heleen Schaapman Marisa Reulink
Meneer Gips Bennie Mulder
Brigadier Bloem Eliza Wilkens
Adjudant Roelofs Frans Schepers
Dokter Zielstra Peter Kock
Regie Richard Klompenhouwer
Souffleur Ellie Massselink
Licht en Geluid Henri Hebbink
Benny Helmink
Marco Venus
Theo Hendriksen
Rekwisieten BECO Antiek, Varsselder
Decor materialen A.B.B. Interieurbouw, Marienvelde